Histerik nöbetler içindeyim, istemeden, hissetmeden. Bir tarafında kış, bir tarafında yaz yaşanıyor beynimin yarımkürelerinde. Ben hep ilklerde ya da ta -uzaklık belirtir- sonlarda. En çok da baharda. Ya depresif ya da platonik. İçtiğim her şeye belirsizlik katılmış sanki. Ya cin ya da tonik. Gövdesiz benzetmelerle sarılmış etrafım. Büyük ve yegâne gözleri hep üzerimde tarama halinde. Bir şey mi söylemeye çalışıyorlar yoksa onlarda mı mecazi. Vahiy midir nedir? Nedir? Nedir? Nedir?… İçses bir yerlere gönderme yaparak cevap verir;
— Yaz!
Normal bir yaşam sürmem için gereken eylem. Sizlik bir durum değil merak etmeyin. Sadece benlik. İçses sadece bir yere gönderme yaparak düzeltir;
— Bizlik diyecektin herhalde!
Mavi perde önünde geçsin ki hayatım. Nereye istersem oraya koyayım kendimi. Sağlam ışıklandırmayla belki ışık hızında yolculuk ederim. İçerden birileri takip etmesin diye. Çaktırmayın! Kandırırım kolayca kendimi. Bilirim ki o da kanar. Belki kanmaz kim bilir. Sokaklarını bilmediğim bir galakside, çeşme başında bırakır kaçarım, binip modern cadısüpürgesi ışın kılıcıma. Özel selem ve düşünceönler kaskımla. Bir kıvılcım, bir Big Bang ve ben yokum. O da yok. Oda yok. Uzar gider sanırım. Kılıcım gibi. Kıvılcım gibi biraz ama fitil 1 ışık/km baruttan olursa. Gerici diyenler olabilir. İnadına yanmayan çakmağımı yakmaya çalışırım yanan çakmağımla. Gerici diyenler buna diyecek merak ediyorum. Kısa ve öz reklâmları izleyerek büyüyen bir nesildenim ki ben. Çakman lazım hemen!
“Ne alaka?” diyeceğini varsaydım içses. İçim dışım bir artık. Bir tavuk dışkısındaki arpanın boyu kadar bile yol gidememişindir muhtemelen. En azından saygıda kusur etmem sana. Öncelikle arkandan konuşuyorum. Sen bu satırları hiçbir zaman okuyamayacaksın. Ben zaten çoktan çok uzaktayım. Karganın bokunu yemesini, afyonun patlamasını beklemeden ben oralardan gittim. Sen yoklamalarda mevcut olmadığından beri devrikleştim. Başkalarının düşüncesi olmayınca ipe ve sapa gelmez düşüncelerle boğuşuyorum kafamda.
“Sol elimle mi daha fazla sigara içtim şimdiye kadar yoksa sağ elimle mi?”
“Sınırdışı ederlerse beni dünyadan her -sferde göstermek zorunda kalır mıyım deli gömleğimi güdümlü gümrük memurlarına?”
Olmadı arşa kadar marş söylerim bende. Dağ başını…
Acaba?
— Yaz!
Normal bir yaşam sürmem için gereken eylem. Sizlik bir durum değil merak etmeyin. Sadece benlik. İçses sadece bir yere gönderme yaparak düzeltir;
— Bizlik diyecektin herhalde!
Mavi perde önünde geçsin ki hayatım. Nereye istersem oraya koyayım kendimi. Sağlam ışıklandırmayla belki ışık hızında yolculuk ederim. İçerden birileri takip etmesin diye. Çaktırmayın! Kandırırım kolayca kendimi. Bilirim ki o da kanar. Belki kanmaz kim bilir. Sokaklarını bilmediğim bir galakside, çeşme başında bırakır kaçarım, binip modern cadısüpürgesi ışın kılıcıma. Özel selem ve düşünceönler kaskımla. Bir kıvılcım, bir Big Bang ve ben yokum. O da yok. Oda yok. Uzar gider sanırım. Kılıcım gibi. Kıvılcım gibi biraz ama fitil 1 ışık/km baruttan olursa. Gerici diyenler olabilir. İnadına yanmayan çakmağımı yakmaya çalışırım yanan çakmağımla. Gerici diyenler buna diyecek merak ediyorum. Kısa ve öz reklâmları izleyerek büyüyen bir nesildenim ki ben. Çakman lazım hemen!
“Ne alaka?” diyeceğini varsaydım içses. İçim dışım bir artık. Bir tavuk dışkısındaki arpanın boyu kadar bile yol gidememişindir muhtemelen. En azından saygıda kusur etmem sana. Öncelikle arkandan konuşuyorum. Sen bu satırları hiçbir zaman okuyamayacaksın. Ben zaten çoktan çok uzaktayım. Karganın bokunu yemesini, afyonun patlamasını beklemeden ben oralardan gittim. Sen yoklamalarda mevcut olmadığından beri devrikleştim. Başkalarının düşüncesi olmayınca ipe ve sapa gelmez düşüncelerle boğuşuyorum kafamda.
“Sol elimle mi daha fazla sigara içtim şimdiye kadar yoksa sağ elimle mi?”
“Sınırdışı ederlerse beni dünyadan her -sferde göstermek zorunda kalır mıyım deli gömleğimi güdümlü gümrük memurlarına?”
Olmadı arşa kadar marş söylerim bende. Dağ başını…
Acaba?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder