Küf

Vapurun ikinci katında betondan can simitlerinin çaprazında herkesin izmaritlerle doldurduğu metal parçasının küfüyüm ben.Kaptana emanet ettim gezilerimi.Sınırlarını aşamayan bir kişilik o da.İki kıta arasını sınır, farklı dalgaları ise sınırı geçilmiş sayan.Ben öylesine bir küfüm doğa gereği, tabiatıma dönmeye çalışıyorum.Daha bir paslanıyorum dalgalar çarptıkça.Nem en sevdiğim yarim, en nefret ettiğim düşmanım.Adına aşk deyin kabullenirim.Böyleyim.